Οι συνένοχοι για την ενεργειακή φτώχεια

του Μάκη Παπαδόπουλου*

Πριν από λίγους μήνες, όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει την πολιτική απολιγνιτοποίησης της ΕΕ χαρακτηριζόταν αυτόματα ως εχθρός της προστασίας του περιβάλλοντος. Η όξυνση του ανταγωνισμού ΝΑΤΟ – ΕΕ και Ρωσίας με τη «ρωσο-ουκρανική κρίση» και ο νέος στόχος πλήρους απεξάρτησης της ΕΕ απ’ το ρωσικό φυσικό αέριο, ήταν αρκετά για να αποκαλυφθεί το μέγεθος της υποκρισίας, αλλά και οι πραγματικοί στόχοι της «πράσινης μετάβασης» της Κομισιόν. Ο στόχος είναι να διαμορφωθεί κερδοφόρα διέξοδος για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια των ομίλων και να βελτιωθεί η ανταγωνιστική θέση της ΕΕ. Η υλοποίηση αυτού του στόχου οδήγησε στην εκτίναξη των τιμών των καυσίμων και της ενεργειακής φτώχειας πολύ πριν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Η επιδίωξη απεξάρτησης της ΕΕ απ’ το ρωσικό φυσικό αέριο οδηγεί σε νέα αύξηση τιμών λόγω και των αντικειμενικών δυσκολιών υλοποίησής του. Οι σημερινές ελλείψεις διαθέσιμων εναλλακτικών ποσοτήτων και δυνατοτήτων μεταφοράς και αποθήκευσης LNG υποχρέωσαν ήδη την ΕΕ να αναπροσαρμόσει τις ανεδαφικές διακηρύξεις της για πολύ γρήγορη απεξάρτηση τη διετία 2022-2023. Απ’ τη μεταφορά του πανάκριβου αμερικανικού LNG ωφελημένοι θα είναι μόνο μια χούφτα αμερικανικοί όμιλοι και ορισμένοι Έλληνες εφοπλιστές.

Για την καταδίκη των λαϊκών στρωμάτων στην ενεργειακή φτώχεια είναι συνένοχες όλες οι κυβερνήσεις που προώθησαν την πολιτική της ΕΕ. Η κάλπικη κριτική του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση για τη «βίαιη απολιγνιτοποίηση» δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ προώθησαν μαζί με τη ΝΔ το σταδιακό κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων απ’ το 2011 και την επιβολή του εισαγόμενου φυσικού αερίου ως στρατηγικού καυσίμου της ηλεκτροπαραγωγής, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της «πράσινης μετάβασης». Όλοι μαζί αποδέχτηκαν τις κοινοτικές δεσμεύσεις του εμπορίου ρύπων που κατέστησαν (με τεχνητές μεγάλες επιβαρύνσεις) τη λιγνιτική ηλεκτροπαραγωγή, πιο ακριβή απ’ τις ΑΠΕ και ταυτόχρονα οδήγησαν σε σπατάλη αντί εξοικονόμηση ενέργειας.

Όλοι μαζί προώθησαν την απελευθερωμένη ενεργειακή αγορά, στο πλαίσιο της οποίας θα σχηματίζονται προσωρινά καρτέλ και θα ανθεί φυσιολογικά η κερδοσκοπία στο Χρηματιστήριο Ενέργειας. ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως το ΜέΡΑ25 στήριξαν την εγκατάλειψη της αξιοποίησης των εγχώριων υδρογονανθράκων, τουλάχιστον μέχρι να ολοκληρωθούν τα παζάρια της συνεκμετάλλευσης στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Έτσι φτάσαμε στα εγκλήματα της μετατροπής της σύγχρονης λιγνιτικής μονάδας Πτολεμαΐδα 5 σε μονάδα φυσικού αερίου και της διακοπής της εξόρυξης στα Πετρέλαια Καβάλας.

Οι όποιες δευτερεύουσες διαφορές και οι προτάσεις για προσωρινά πλαφόν στην αύξηση τιμών, δεν μπορούν να κρύψουν τη συνενοχή των αστικών κομμάτων στη στρατηγική της ΕΕ, που πληρώνουν βαριά τα λαϊκά στρώματα. Αποτελεί αυταπάτη η προσπάθεια φιλολαϊκής διόρθωσης της «πράσινης» καπιταλιστικής ανάπτυξης που έχει ως γνώμονα το κέρδος των ομίλων.

Αποδεικνύεται το βαρύτατο τίμημα για τους λαούς απ’ τους ανταγωνισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με τη Ρωσία και την Κίνα, τόσο με τις πολεμικές συρράξεις όσο και με την αύξηση της φτώχειας και της εκμετάλλευσης στις «ειρηνικές» περιόδους.

Ο λαός μπορεί να πρέπει να πάρει την τύχη του στα χέρια του για να σταματήσουν οι συνεχείς θυσίες στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους, για να πάψουν τα καύσιμα, η ενέργεια, το νερό, τα τρόφιμα, η ίδια η εργατική δύναμη να αποτελούν εμπορεύματα. Ο σοσιαλισμός μπορεί να διασφαλίσει ότι το σύνολο των εγχώριων ενεργειακών πηγών (λιγνίτης, ΑΠΕ, υδρογονάνθρακες κλπ.) θα αξιοποιηθούν σχεδιασμένα και με το κατάλληλο μείγμα, με γνώμονα την ικανοποίηση του συνόλου των κοινωνικών αναγκών. Να απελευθερώσει τις αναξιοποίητες δυνατότητες απ’ τα μεγάλα υδροηλεκτρικά εργοστάσια, τις εξορύξεις και τη γεωθερμία μέχρι την εκτεταμένη παραγωγή οικιακών ηλιακών θερμοσίφωνων.

Για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος, οι δυνάμεις του ΚΚΕ μπαίνουν μπροστά στις αγωνιστικές πρωτοβουλίες που ξεδιπλώνονται ενάντια στις κατευθύνσεις απολιγνιτοποίησης, στις δεσμεύσεις για την κατάργηση της έμμεσης φορολογίας στα καύσιμα, για την κατάργηση των μαύρων εργασιακών σχέσεων της “πράσινης ανάπτυξης”.

*Ο Μάκης Παπαδόπουλος είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

(αναδημοσίευση άρθρου από την εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», 14/03/2022)

Οι συνένοχοι για την ενεργειακή φτώχεια
Scroll to top